آسمان فیروزه...

باید صدایی از آنسوی آسمان در سکوت سرد زمین می آميخت... وقتش شده بود هیاهویی خلوت آلوده ی این زمينيان متعفن را بر آشوبد... و تو آمدی... تا هراس زمان، از حراست ظالمانه ی عدل در بند پایان یابد...
بعثت همان ظهور تکریم ارزش های اخلاقی ست... در زمانه ای که بودن نفس های پیامبر خود تمام ارزش بود...
ارزشی که حال سالهاست دوباره تشنه ی یک منجی ست، برای مکرم داشته شدن...؟ نه...! برای زنده شدن....
که تعفن آنها که مدعی دین داری نبودند، در آن سالهای نیامدن حضرتش،
کمتر بود از تعلقات پست این جماعت متدین پوشالی...
ای علت ایجاد آسمان ها و زمین، ای پیامبر رحمت...!
دعا کن منجی ما هم بیاید... تا عاقبت ببینیم در هم آمیختن آسمان فیروزه ای را،
در این خاک آباد خراب و سرد.....
.
.